Алесь Асташонок — о писателе
- Родился: 1 июня 1954 г. , Минск
- Умер: 7 сентября 2004 г. , Киев
Биография — Алесь Асташонок
Алесь (Александр Николаевич) Асташонок - белорусский прозаик, сценарист, переводчик.
Закончил переводческий факультет Минского государственного педагогического института иностранных языков (1976). Работал переводчиком на строительстве металлургического комбината в посёлке Эль-Хаджар (Алжир), инспектором деканата по работе с иностранными студентами, учителем французского языка в Белорусском политехническом институте, воспитателем в техническом училище, редактором репертуара в редакторской коллегии Управления театров и музыкальных учреждений Министерства культуры БССР, редактором Белорусской Советской энциклопедии им. П. Бровки, старшим редактором журнала "Крыніца". Член СП БССР (с 1986).
Уме…
р в Киеве 7 сентября 2004 г., похоронен на Кальварийском кладбище в Минске.
Печататься начал в 1981 г. Автор книги прозы "Фарбы душы" ("Краски души") (1989), "Жоўты колер белага снегу" ( "Жёлтый цвет белого снега") (посмертное издание, 2005), пьес "Іскры ўначы" ("Искры в ночи") (поставлена в 1982, опубликована в 1986), "Камедыянт, ці Ўзнёсласць сумнай надзеі" ("Комедиант, или Возвышенность грустной надежды") (поставлена в 1984, опубликована в 1985), сценариев телевизионных художественных фильмов "Камедыянт" ("Комедиант") (1987), "Сон" (короткометражка, по собственному рассказу "Чарга" ("Очередь"), 1989; приз Союза кинематографистов СССР на XIII Всесоюзном фестивале телевизионных фильмов, 1989; первое место в конкурсе в рамках Недели международного кино в Теруэле ,1989 , Испания).
Переводил с французского, английского и литовского языков. Перевёл романы "Порт туманов" Ж. Симеона ("Современный зарубежный детектив", 1988), "Планета обезьян" П. Буля ("Современная зарубежная фантастика", 1990), пьесы "Любимец публики" С. Полякова (поставлена в 1985), "Женский стол в охотничьем зале" В. Мережко (поставлена в 1988), "Мотылёк" А. Николаева (поставлена в 1988), повесть Веркора "Молчание моря" ("Кругозор", 1987), повести Ж. Симеона "Под страхом смерти" (журнал "Беларусь", 1988), "Девочка и бесхвостые поросята" ("Кругозор", 1989), "Остров сокровищ" Р. Л. Стивенсона (1993) и другие произведения зарубежных писателей. Вместе с В. Григолюносом переводил с литовского языка отдельные рассказы Б. Радзявичюса, М. Слуцкиса, С. Шальтяниса.
Алесь (Аляксандр Мікалаевіч) Асташонак (1 чэрвеня 1954, Мінск — 7 верасня 2004, Кіеў) — беларускі празаік, кінасцэнарыст, перакладчык.
Скончыў перакладчыцкі факультэт Мінскага дзяржаўнага педагагічнага інстытута замежных моў (1976). Працаваў перакладчыкам на будоўлі металургічнага камбіната ў пасёлку Эль-Хаджар (Алжыр), інспектарам дэканата па працы з замежнымі навучэнцамі, выкладчыкам французскай мовы Беларускага політэхнічнага інстытута, выхавацелем ў тэхнічным вучылішчы будаўнікоў, рэдактарам рэпертуар на-рэдакцыйнай калегіі Упраўлення тэатраў і музычных устаноў Міністэрства культуры БССР, рэдактарам у Беларускай Савецкай Энцыклапедыі імя П. Броўкі, старшым рэдактарам часопіса «Крыніца». Сябра СП БССР (з 1986).
Памёр у Кіеве 7 верасня 2004 г., пахаваны на Кальварыйскіх могілках у Мінску.
Друкавацца пачаў у 1981 г. Аўтар кнігі прозы «Фарбы душы» (1989), «Жоўты колер белага снегу» (пасмяротнае выданне, 2005), п'ес «Іскры ўначы» (пастаўлена ў 1982, апублікавана ў 1986), «Камедыянт, ці Ўзнёсласць сумнай надзеі» (пастаўлена ў 1984, апублікавана ў 1985), сцэнарыяў тэлевізійных мастацкіх фільмаў «Камедыянт» (1987), «Сон» (кароткаметражны паводле ўласнага апавядання «Чарга», 1989; прыз Саюза кінематаграфістаў СССР на XIII Усесаюзным фестывалі тэлевізійных фільмаў, 1989; першае месца ў конкурсе ў рамках Тыдня міжнароднага кіно ў Тэруэлі, 1989, Іспанія).
Перакладаў з французскай, ангельскай, літоўскай моў. Пераклаў раманы «Порт туманаў» Ж. Сіменона («Сучасны замежны дэтэктыў», 1988), «Планета малпаў» П. Буля («Сучасная замежная фантастыка», 1990), п'есы «Улюбёнец публікі» С. Палякова (пастаўлена ў 1985), «Жаночы стол у паляўнічай зале» В. Мярэжкі (пастаўлена ў 1988), «Матылёчак, матылёчак...» А. Нікалаі (пастаўлена ў 1988), аповесць Веркора «Маўчанне мора» («Далягляды», 1987), аповесці Ж. Сіменона «Пад страхам смерці» (часопіс «Беларусь», 1988), «Дзяўчына і бясхвостыя парсючкі» («Далягляды», 1989), «Востраў скарбаў» Р. Л. Стывенсана (1993) і іншыя творы замежных пісьменнікаў. Сумесна з В. Грыгалюнасам пераклаў з летувіскай мовы асобныя апавяданні Б. Радзявічуса, М. Слуцкіса, С. Шальцяніса.
