Самед Бехранги — последние издания книг

Yoksul, tozlu bir köyün kenarında
kocaman, bol sulanmış bir bağ varmış,
içinde de çeşit çeşit meyve ağaçları. Bağ o kadar büyükmüş ve içinde o kadar çok ağaç varmış ki,
bir ucundan bakıldığında öteki ucu
görünmüyormuş, hatta dürbünle bakılsa bile.
Bu bağda iki şeftali ağacı varmış, biri ötekinden
daha körpe ve daha ufakmış. Büyük ağaç her yıl güzel, iri, pembe şeftaliler verirmiş, insanın eline sığmazmış bu şeftaliler. Öyle güzelmişler ki insan yemeye kıyamazmış onları. Ağaçlardan küçük olanında her yıl bin tane çiçek açarmış ama bir tek şeftali bile yetişmezmiş üzerinde. Ya çiçekleri dökülürmüş, ya da ham şeftaliler kuruyup dallardan düşermiş. Bahçıvan küçük ağaç için elinden geleni yapmış ama değişen bir şey olmamış.
Sonra bir gün...
(Tanıtım Bülteninden)

Samad Behrangi (24th July 1939 - 31th August 1967) was an Iranian teacher, social critic, folklorist and short story wirter. He was best known for his story called THE LITTLE BLACK FISH. He portrayed the lives of the children of the urban poor and used allegorical themes and symbols to criticise the Shah’s regime in his stories. He died at the age of twenty eight. Throughout his short life he had always tried to teach children about life and he had never given up teaching.

ONE PEACH, A THOUSAND PEACHES is a story of a friendship between two poor boys and a peach tree. Sahip Ali and Polat find a peach in the landlord of the village’s garden which is protected by a greedy gardener, and they decide to plant its seed. However, one day life separates them and the peach tree whose only aim is to grow fruit for his friends says: “That greedy gardener will have never got a fruit from me. I will not surrender. He can do whatever he want I am not afraid if he scare me, threaten me, even cut me with his saw. I do not care if he does the opposite and decides to treat me well. I will not fall for it. I will not surrender.”

Balık Nine, çevresini saran on bin mini minnacık balığa masal anlatıyordu: Sevgili yavrularım, bu masalı can kulağıyla dinleyin. Kulağınıza küpe edin. Evvel zaman içinde kalbur saman içinde sizler gibi küçük bir balık vardı. Bu balığın adı Küçük Kara Balık’tı. Annesiyle birlikte bir derede yaşıyordu. Küçük Kara Balık bir gün annesine “Bu küçük derede sıkıldım. Büyük sularda yüzmek, oralarda yaşamak istiyorum. Buradan gideceğim. Uzaklarda neler olup bittiğini öğrenmek istiyorum. Anladım ki dünya, bu kara kayanın çevresindeki dereden çok büyük. Burada sürekli dolaşıp durarak ömür geçer mi? Öğrenmek istiyorum, görmek istiyorum.” dedi.

Küçük Kara Balık’ın bir hayali vardır, içinde bulunduğu ırmaktan çıkıp denize ulaşmak. Bu hayalini gerçekleştirme yolunda türlü zorluk, baskı ve engelle karşılaşır. Ama asla yılmaz ve mücadeleye devam eder. Peki, Küçük Kara Balık sonunda hayalini gerçekleştirebilecek mi acaba?

Bu kitap Bratislava ve Bolonya Dünya Çocuk Kitapları Fuarlarında
ödül kazanmıştır.

Kış ortasında bir akşam vaktiydi. Denizin en derin yerinde, yaşlı mı yaşlı bir balık nine sayıları on iki bini bulan çocuklarıyla torunlarını çevresine toplamış, onlara bir masal anlatıyordu...

"Günler günleri kovaliyordu. Yildiz, eskisine göre coskulu ve sevinçliydi. Üvey ana, Yildiz'in bu durumundan kuskulanmaya baslamisti. Yildiz, açik vermemek için elinden geleni yapiyor, Kara Oglan'in yanina, en uygun zamanlarda gidiyordu. Kara Oglan'in en sevdigi yiyecek, küçük sabun parçalariydi. Yildiz'i görünce ziplayarak yanina geliyor, küçücük gagasini açiyordu. Ana Karga, üvey anadan korunarak eve geliyordu. Getirdigi et parçalarini, solucanlari Yildiz'la birlikte ogluna yediriyordu. Bir gün, agzinda örümceklerle çikageldi."

Güzel Tarhun, bir tüccarın yedi kızından biri ve en küçükleridir. Altı ablası yemek yemeyi ve güzel giyinmeyi severler, günlerini boş şeylerle uğraşarak, yararlı hiçbir şey yapmayarak geçirirler. Altısı da evlidir, ama onların eşleri de tembeldir, günde sadece iki-üç saat çalışır, kalan zamanlarını evde eğlenerek, dinlenerek geçirirler. Tarhun ablalarına hiç benzemez. Hatta çevresinde olup bitenle de pek ilgilenmez. Bir gün babaları büyük bir kutlama yapmak ister; bütün ablaları ondan değerli şeyler isterler ama Tarhun öyle bir şey ister ki, babası ne kadar arasa da onun istediğini bulamaz. Sonunda kendisine hiç ummadığı biri yardım eder ve böylece serüven başlar.