Цитаты из книг — Кірыл Стаселька

нішто не вечна. Гэта натуральны ход гісторыі. Мовы, культуры, дзяржавы, падзеі і памяць пра іх з часам знікаюць, як і самі людзі. Знікалі і больш моцныя за ўбыхаў народы. Знікалі цывілізацыі, якія, здавалася, будуць існаваць вечна і паглынуць усе астатнія культуры. Але і яны паміралі. Усё памірае. Але праіснуеш ты сто…

Можа быць, прачытаўшы гэтую кнігу, вы паглядзіце і выявіце для сябе, што побач знаходзіцца — магчыма, гэта вашыя дзядуля, бабуля ці хто-небудзь яшчэ з блізкіх — тая самая вялікая асоба, што засталася на палях гісторыі.

Мы жылі недалёка ад гарадскога парку. Блізка таксама знаходзіліся вакзал, крыху далей — цэнтральная плошча з помнікам Леніну, гарадскі басейн, гарадская бібліятэка, Дом быту, Дом культуры і іншыя значныя для невялікага горада месцы.

Я не прыхільнік таго, каб прымушаць дзіця чымсьці займацца да млосці, няхай гэта будзе музыка, спорт або вучоба. Як паказвае практыка (але, магчыма, я і памыляюся), чым болей нас прымушаюць чымсьці займацца ў дзяцінстве, тым большую агіду гэта выклікае ў дарослым жыцці. Ды і не толькі ў дзяцінстве. Сама прырода паказвае,…

Жыццё — самая лепшая рэч тым, што трывае памылкі і ні адзін крок у ім не з'яўляецца цалкам фатальным. Бо галоўнае не дасягненне нейкай канчатковай абсалютнай мэты — яна проста адсутнічае, — а сам працэс. Жыццё — гэта працэс, каштоўны і цікавы сам па сабе.

Сярод нас, нашых знаёмых цi сяброý нашых знаёмых, пэýна, заýсёды можна адшукаць значную фiгуру з цудоýнай гiсторыяй. Можна адшукаць таго, хто здолее захапiць або напужаць не ý меншай ступенi, чым талент або злы генiй якога-небудзь так званага гiстарычнага дзеяча.

Але я зразумеў, што сёння, якім бы ты ні быў таленавітым, разумным, цудоўным, гэта яшчэ зусім не гарантуе вялікіх дасягненняў. Сёння трэба іншае. Каб чагосьці дасягнуць, трэба быць хітрым, выключна рацыянальным, беспрынцыпным, эгаістычным, сябелюбівым.

Усе гэтыя размовы пра дабрыню, чалавечгасць ды іншую лухту — звычайная балбатня. Усё часцей упэўніваюся, што чалавек па сваёй прыродзе злы. Бескарыслівасці не існуе. Калі штосьці і робіцца для іншага, то зыходзячы выключна з карыслівых памкненняў.

І праўда, у нас цэнтр Еўропы. У нас, як у Італіі, можна паліць на вуліцы. У нас, як у Польшчы, нельга піць на вуліцы. У нас многія, як у Нідэрландах, ужываюць наркотыкі, хаця тут гэта забаронена. Сапраўды, мы ў цэнтры Еўропы: дзесьці паміж Італіяй, Польшчай ды Нідэрландамі.

З усіх думак, што круцяцца ў галаве дарослага чалавека, напэўна, толькі адна дзясятая частка з'яўляецца сапраўды важнай. Акрамя гэтага, безліч абмежаванняў і страхаў, шаблонаў у мысленні і паводзінах перашкаджаюць даросламу ў жыцці. Перашкаджаюць яму ўспрымаць жыццё не як сродак, а як мэту.

У дзяцінстве ўсе вераць у светлую будучыню, што калі стануць дарослымі, ажыццявяць усе свае задумкі і планы, што менавіта тады пачнецца сапраўднае жыццё. А ў рэшце рэшт, гадоў так у сорак, азіраюцца на мінулае ды разумеюць, што ўсё выйшла зусім не так, але працягваюць і далей жыць, нічога не змяняючы: трываючы нялюбую…

Пасля столькіх гадоў жыцця ў яго ёсць два сапраўдныя касцюмы Gucci, дарагая машына, трохпакаёвая кватэра ў цэнтры Мінску. Яшчэ крыху — і ў Яго будзе новая кватэра, у якую ён паставіць самы вялікі тэлевізар, модную мэблю, можа, нават більярдны стол. І тут аднойчы Я прыстаўляю яму да галавы пісталет, і ён разумее, што ўсё…

Ты не думаў, што можаш быць галюцынацыяй бога? Думкі, якія ты лічыш сваімі, насамрэч думкі бога. Можа быць, бог — вар’ят. Твае думкі і думкі іншых людзей ёсць думкамі ў галаве бога. А тваё жыццё — усяго толькі сцэнка ў яго галаве. Можа стацца і так, што ты сам бог, а ўся гэтая рэальнасць існуе толькі ў тваёй галаве.

Проста трэба захаваць, а не здушыць тое, што ў нас засталося ад дзіцёнка. Не забіваць сабе галаву рознай лухтой, стэрэатыпамі і комплексамі. Трэба паводзіць сябе вальней. Не валяцца перад тэлевізарам на канапе, як бервяно, а ўвесь час рухацца, цікавіцца, шукаць, спасцігаць. Не адпачываць, а дзейнічаць, жыць не мірам, а…

Метро — гэта вялікі музей грамадства, дзе можна ўбачыць самыя цікавыя і дзіўныя экспанаты. Можна сядзець тут дзесяць хвілін, гадзіну, тры гадзіны, а экспанаты будуць увесь час мяняцца.

Думки про стародавню книгу не давали мені спокою декілька років. [...] На щастя, поступово я прийшов до розуміння того, що не зможу повною мірою отримувати насолоду від власного життя, відчувати радість від того, що маю і що мене оточує, до того часу, поки остаточно не зможу змиритись. Мені треба було відпустити всі…