Владимир Павлов — о писателе
- Родился: 25 октября 1935 г. , село Замошье Любанского района Минской области
Биография — Владимир Павлов
Владимир Андреевич Павлов (род. 1935) - белорусский прозаик, поэт. Член Союза писателей СССР с 1962 г.
Родился в 25 октября 1935 г. в селе Замошье Любанского района Минской области в крестьянской семье. В 1954 г. закончил Дарасинскую среднюю школу, в 1954-1957 гг. служил в советской армии. В 1962 г. закончил отделение журналистики Белорусского госуниверситета.
Творческую биографию начал литработником любанской районной газеты «Кліч Радзімы». Работал зав. отделом литературы и искусства, ответственным секретарем редакции газеты «Чырвоная змена» (1962-1967), ответственным секретарем кинобюллетеня «На экранах Беларусі» (1967-1971), литконсультантом СП БССР (1971-1972, 1986-1988), заведовал…
редакциями поэзии, затем собраний сочинений и избранного издательства «Мастацкая літаратура» (1972-1985). С 1990 г. — председатель руководства СП Белоруси.
Первые его стихотворения опубликованы в 1954 г. в газете «Піянер Беларусі». Автор сборников поэзии «Узлётная паласа» (1960), «Далягляд» (1964), «Светацені» (1967), «Начная балада» (1971), «Сонца купаецца» (1976), «Каласы радкоў» (1979), «Сляза на вейцы» (1982), «Гадавое кальцо» (1986).
У него также вышли прозаические книги повестей и рассказов «Годы нашы — птушкі» (1970), «Ад агню і мяча» (1973), для детей «Пажарніца» («Тайна бункера №7», повесть, 1968), «Чуж-чужаніца» (повесть, 1979), «Радзімкі» (1989).
В 1987 г. выпущены Избранные сочинений в 2 томах.
Перевел на белорусский романы Я. Фельдэака «Чужая дачка» (1979), Вл. Богомолова «Момант ісціны», 1984) и отдельные произведния писателей народов СССР.
Уладзімір Паўлаў - беларускі пісьменнік. Скончыў Беларускі дзяржаўны універсітэт (1962). Працаваў у прэсе, на беларускім радыё, у выдавецтве “Мастацкая літаратура”, Саюзе беларускіх пісьменнікаў (1986 – 1998). Друкуецца з 1954 г. Выдаў зборнікі паэзіі “Узлётная паласа” (1960), “Далягляд” (1964), “Светацень” (1967), “Начная балада” (1971), “Сонца купаецца” (1976), “Сляза на вейцы” (1982), “Гадавое кальцо” (1986), “Што было на Беларусі” (1994) і інш. У іх тэмы вернасці і кахання, роздум над надзённымі праблемамі часу. У аповесцях і апавяданнях (зборнікі “Годы нашы – птушкі”, 1970; “Ад агню і мяча” (1973) – гераізм народа ў Вялікую Айчынную вайну. Для дзяцей кнігі “Пажарніца” (1968), “Чуж-чужаніца” (1979), “Радзімкі” (1989), “Колькі гусей убачыў Яўсей” (1994), “Хто знае – адгадае” (1997). Літаратурная прэмія імя Івана Мележа за аповесць “Пад схіленым дрэвам” (1997). На беларускую мову пераклаў раманы “Чужая дачка” Я.Фельдэака, “Момант ісціны” (“У жніўні сорак чацвёртага...”) У.Багамолава, паасобныя творы рускіх, украінскіх, літоўскіх, грузінскіх, балгарскіх і іншых паэтаў (кніга яго перакладаў “Поціск рукі”, 1991). Камітэтам Ушанавання узнагароджаны Кубкам “Спадчыны” з выявай Герба “Пагоня” (25.03.1998). Занесены ў Кнігу гонару “Рупліўцы твае, Беларусь”.
Лауреат Литературной премии имени Ивана Мележа (1997).
