Нике

О премии

Нике (Nagroda Literacka Nike) — крупнейшая негосударственная литературная премия Польши.

Учреждёна в 1997 году «Газетой Выборчей» и фондом «Агора» для поощрения современной польской литературы и прежде всего — романа.

Премия присуждается ныне живущим и работающим авторам за лучшую книгу прошедшего года.
На первом этапе жюри выбирает 20 номинантов, затем среди них выделяют 7 финалистов, а уже из их числа избирают победителя. Параллельно решению жюри оглашаются результаты выбора публики — читателей «Газеты Выборчей». Таким образом, определяется два победителя - по выбору жюри и по выбору читателей.

Премия не может быть разделена между несколькими претендентами. Одному и тому же автору она может вручаться неоднократно.

Лауреат премии получает денежное вознаграждение в размере 100 тысяч злотых (около 25 тысяч евро) и статуэтку работы Густава Землы.

Премия вручается ежегодно, в октябре.

Другие названия: NL „Nike” Жанры: Зарубежная литература, Современная зарубежная литература, Современная проза Страны: Польша Язык: Польский Первое вручение: 1997 г. Последнее вручение: 2024 г. Официальный сайт: http://nike.org.pl/

Номинации

Премия жюри
Nagroda Literacka Nike for both Juried

Премия читателей
Nagroda Literacka Nike for Audience

Победитель выбирается читателями «Газеты Выборчей».

Все победители

6 октября 2024 г. — победители

Премия жюри

Raptularz

Уршуля Козел 0.0
Najnowszy tom wierszy Urszuli Kozioł Zmierzch zawiera utwory, które są kontynuacją poetyckich poszukiwań wybitnej poetki. Ton lamentu i skargi, tak bardzo obecny w poprzednich tomach, tutaj przechodzi w refleksyjny, dojrzały humanizm, podziw i szacunek dla wszystkiego co kruche, wymagające uwagi i opieki. Ludzi, zwierząt, roślin. "Z biegiem lat smutek ogromnieje we mnie" pisze poetka i faktycznie ta poezja dryfuje w stronę niebytu, elegijnie żegna urodę świata i samą siebie, a podmiot liryczny mówi: "Jestem daleko od siebie/ ja nie jest już mną". Jednak pulsuje w tym tomie także wiara w możliwość przytrzymania się rzeczy kruchych, aby przeżyć jeszcze jeden cud: "dzień, który wstaje".

Добавить

Купить эту книгу

Премия читателей

Wiara. Autobiografia

Михал Витковский 0.0
Tylko Witkowski mógł napisać taką autobiografię!

Po koronki na suknię ślubną moja mama z babcią pojechały do NRD. W Polsce nigdzie nie można było ich dostać.

– I gdzie teraz jest ta suknia, mamo?
– No przecież ty polazłeś w niej kiedyś na imprezę do jakiegoś klubu gejowskiego i tyle ją widziałam...
– No może po prostu nie dało się jej już doprać...

Tej sukni nie ma i nigdy już nie będzie. Prawdopodobnie wracając z owej dyskoteki, pijany, zataczałem się w niej, dotąd nieskalanej, idąc jak zwykle przez pikietę, bo na dyskotece nigdy nie udawało się niczego wyrwać. Możliwe, że rozdarli ją prawdziwi lub tylko urojeni luje. Możliwe, że wracałem w niej o czwartej rano, o pierwszym świcie do domu, na piechotę, bo nie jechał żaden nocny tramwaj, kulejąc i rzygając w krzakach. Po cichu otwierałem sobie drzwi do mieszkania i z ulgą zdzierałem z siebie pijące i drapiące koronki.

W tych koronkach z NRD i sukni ślubnej, która miała dwa wcielenia, zawiera się kwintesencja tej autobiografii. To historia pełna gratów, które już nie istnieją. Zapachy, dźwięki i obrazy tworzące świat dziecka dorastającego w czasach PRLu odsyłają nas wprost do Michasia, który wierzył w czary, w Boga i we wszystko co się dało. Centrum jego świata stanowił wielki Baobab, rosnący na podwórzu, a systematycznie podpalane baraki Cyganów były jego granicą. To tam powoli budowało się literackie imaginarium pisarza.

Kres tego świata wyznaczyła brutalna inicjacja seksualna w 1990 roku.

Sentymentalna podróż do dzieciństwa Michała Witkowskiego odpowiada na pytanie: jak rodził się pisarz?

"Nareszcie mogę mówić we własnym imieniu, własnym językiem, o rzeczach, które przeżyłem, a nie zmyśliłem, na temat, który mnie najbardziej interesuje, czyli o moim doświadczeniu tego, co nazywamy potocznie "życiem"! Co za ulga!"

A to dopiero pierwsza część Autobiografii!