Cimri

Masum bir aşk, bencillik gibi hırslar uğruna heba edilebilir mi? Peki ya bir ?m?r, cimriliğin hasis prangaları altında s?rd?r?lebilir mi? Ş?phesiz ki bunları deneyen insanlar doya doya yaşanmadan ge?ip giden ?m?rlerinde, aynı zamanda aşksız da kalacaklardır. Zira t?m g?zel duygular, taze birer tohum gibidir ve yeşerip k?k salabilecekleri bir toprağa ihtiya? duymaktadır. Kişi, toprağını iyileştirmezse onun payına d?şen daima kuraklık ve solmuş yapraklar olacaktır. 1668 yılında Moli?re tarafından yazılan Cimri adlı piyesin başkahramanı Harpagon da yery?z?n?n t?m topraklarını kendi mevcudiyetine ?ekmek isteyecek kadar bencil, toprağındaki tek bir taşın dahi dışarıya taşmasını istemeyecek kadar da cimridir. Taşlar ona ağır gelse, kendisini aşağı ?ekse de cimriliği ile s?r?nerek de olsa onları taşımaktan vazge?memektedir. Moli?re’in Cimri’si, yalnızca yazıldığı yılların değil; gelmiş ge?miş t?m zamanlardaki insanların g?z?n? b?r?yen para hırsını ve bu hırsın mak?s talihini sahneye taşımaktadır. «Harpagon Efendi’nin sevgisinden daha kuru bir şey olamaz. Vermek kendisine ?ok zor geldiğinden selam bile vermez.»