Автор

Андрэй Пяткевіч

1 книга
1 читатель

5.0

1оценка

5		1
4		0
3		0
2		0
1		0
без оценки		0

Андрэй Пяткевіч — о поэте

Родился: 13 июня 1966 г. , в. Уселюб, Наваградзкі раён
Умер: 29 апреля 1995 г. , в. Уселюб, Наваградзкі раён

Я представляю интересы Андрэя Пяткевіча

Биография — Андрэй Пяткевіч

Нарадзіўся ў сялянскай сям'і. У 1983 годзе скончыў Уселюбскую школу. Паступіў на аддзяленне мовы і літаратуры ў Гродзенскі дзяржаўны ўніверсітэт імя Янкі Купалы, вучыўся з перапынкамі да 1989 г. Працаваў рабочым-меліяратам, у леспрамгасе, у калгасе. Друкаваўся ў раённай газеце, часопісах "Першацвет", "Свіцязь", "Калосьсе", "Беларусь", альманаху "Ксэракс Беларускі", газетах "Культура", "Літаратура і мастацтва", "Чырвоная змена", ва ўніверсітэцкіх калектыўных зборніках "Шлях" (1991), "Кола" (1993). Браў актыўны ўдзел у моладзевым руху, вандраваў па Беларусі.

Книги

Смотреть 1

Шчасьлівым сканаць

Поделиться

Андрэй Пяткевіч
5,0

Купить

Библиография

Шчасьлівым сканаць (2017)

Рецензии

Смотреть 1

Torvald5 написал рецензию

Эксперт

Эксперт Лайвлиба

Пожаловаться

Шчасьлівым сканаць

Андрэй Пяткевіч

5,0

13 декабря 2017 г. 21:56

256

5

Беларускім паэтам звыкла вяртацца з мінулага. Часам – з далёкага мінулага. Як, напрыклад, вяртаўся Францішак Багушэвіч. Як вяртаўся Алесь Гарун. Або Уладзімір Жылка. Як сёння вяртаецца расстраляны ў 37-ым паэт Алесь Дудар.

Андрэй Пяткевіч вяртаецца з пачатку 90-х. Бо ў 95-ым яго ўжо не стала на гэтым свеце.

Чаму Пяткевіч не мог вярнуцца раней? Адказаць вельмі проста. Пяткевіч кантраверсійны паэт. Шмат у яго вершаў, якія не ўкладаліся ў звыклыя мінулыя рамкі дазволенага. Менавіта Пяткевіч напісаў напрыканцы 80-х - пачатку 90-х больш за ўсіх беларускіх паэтаў антысавецкіх вершаў. Прычым вельмі радыкальных і нават брутальных. Няпростыя ў яго былі адносіны з Богам, грамадствам і ўвогуле людзьмі, якія, на думку Пяткевіча, не жывуць на гэтай Зямлі так, як павінны жыць.

На каленях перад…

Читать полностью

Цитаты

Смотреть 1

Torvald5

17 декабря 2017 г., 21:52

Пожаловаться

*** Воблака плыве па небе - Белы дзіўны карабель. Лес пісьмо чытае Еве. Сеў прамень на вечны пень І вартуе свой агмень. Колькі казкаў пры дарозе І гаўна, гаўна, гаўна. Я спыніўся на парозе. Верш, як йог у дзіўнай позе, Лёг і дрэмле да відна. Будзе, будзе ўсім хана. 29.06.1991 г.