*** Воблака плыве па небе - Белы дзіўны карабель. Лес пісьмо чытае Еве. Сеў прамень на вечны пень І вартуе свой агмень. Колькі казкаў пры дарозе І гаўна, гаўна, гаўна. Я спыніўся на парозе. Верш, як йог у дзіўнай позе, Лёг і дрэмле да відна. Будзе, будзе ўсім хана. 29.06.1991 г.