Цитаты из книги Суд у Слабадзе: Аповесць і апавяданні (сборник)

Всего 4

xbohx

24 июня 2014 г., 15:18

Пожаловаться

Калі ты бяжыш, і жыццё бяжыць, ты нібыта ўтыкаешся ў яго, прасаджваеш яго наскрозь, здзіраеш з сябе напластаванае гадамі, і не хвароба, а прахалода нязведанага ахутвае цела. Ёсць, ёсць смак у хуткасці, у скорасці. На зямлі ж дваццаты век, век скорасці, і як пражыць яго і не адчуць скорасці, імклівага руху паветра, што…

Развернуть

xbohx

24 июня 2014 г., 15:19

Пожаловаться

Няма на зямлі большай самоты, як самота, што апаноўвае, бярэ за сэрца чалавека, калі ён прыходзіць да адчування, што ўсе яго мары ўжо здзейсніліся, самота і туга праз радасць...

xbohx

24 июня 2014 г., 15:17

Пожаловаться

А яно, разумееш, да смерці трэба загадзя рыхтавацца. Ад сумы ды ад турмы, гавораць, не заракайся, а ад смерці – не бяжы. I пад зямлёй яна цябе знойдзе, дастане ўсюды. Так стрэнь яе па-людску.