Лучшая рецензия
Смотреть 2
Прачытала тоненькую кніжачку і ажно засумавала… Разумею, што ў 21 стагоддзі ў людзей ужо не хапае часу, каб траціць яго на аб'ёмныя кнігі, маштабныя гісторыі. Чытанне звялося да памераў паста ў фэйсбуку, але гэта не значыць, што падобнае трэба цягнуць у літаратуру. Ніна Лістота ўзяла 20 сапраўдных гісторый, выплюхнула іх у агульны кацёл і зварыла нейкую нясмачную салянку, бо кожны інгрэдыент апынуўся недавараным. Зразумець, што тут нешта не так можна ўжо з апісання кнігі: 124 старонкі, кішэнны фармат, 20 гісторый кахання. Скарыстаўшыся простым матэматычным падлікам, прыходзім да высновы, што на кожную гісторыю кахання ў сярэднім адведзена 6 старонак кішэннага фармату (гэта тры аркушы з двух бакоў). Чэхаў казаў, што "Краткость — сестра таланта", але гэта толькі ў тым выпадку, калі вам…
