Але яшчэ тушыце кроў. Гарыць душа і час настане, Калі з-за поля, з-за бароў Па-беларуску сонца гляне. Тады мы ў шэрагах сваіх, Быць можа, шмат каго не ўбачым. З тугою ў сэрцы ўспомнім іх, Але ніколі не заплачам. А дзень чырвоны зацвіце, І мы гукнем яму: «Дабрыдзень». І са шчытом ці на шчыце Ў краіну нашу зноў мы прыйдзем.…
